Częstość występowania uszkodzeń uszkodzeń łąkotki typu „rampa” od 16% do 24% wszystkich zerwań więzadła krzyżowego przedniego (ACL) [1].
Uszkodzenia rampy są definiowane jako tylne podłużne pęknięcia w połączeniu łąkotkowo-torebkowym i/lub więzadle łąkotkowo-piszczelowym . Uszkodzenia rampy są czasami określane jako „ukryte uszkodzenia”, ponieważ ich tylne położenie za stawem piszczelowo-udowym często sprawia, że trudno je wykryć za pomocą standardowych przednich technik artroskopowych. Ponadto są bardzo trudne do zidentyfikowania za pomocą przedoperacyjnego konwencjonalnego obrazowania metodą rezonansu magnetycznego (MRI) ze względu na jego niską czułość. W niedawnym przeglądzie i metaanalizie czułość MRI na zmiany rampowe wynosiła 0,71 (95% przedział ufności 0,59-0,81), a swoistość 0,94 (95% przedział ufności 0,88-0,97). [2]
Jak sugeruje J. Nakase i wsp. [3] do badania ultrasonograficznego pacjenta umieszcza się w pozycji na brzuchu z kolanem zgiętym do około 70° i podtrzymywanym przez asystenta ( rys. 1 ). Najpierw palpuje się ścięgno mięśnia półścięgnistego po stronie przyśrodkowej dołu podkolanowego 1 cm nad linią stawu kolanowego.
Sondę umieszcza się tuż nad ścięgnem mięśnia półścięgnistego, aby uwidocznić ścięgno mięśnia półścięgnistego i brzuśce mięśnia półbłoniastego w widoku krótkiej osi ( rys. 2 ). Wygląd przypomina „wisienkę na torcie”. Następnie sondę przesuwa się dystalnie, aby uwidocznić ścięgno mięśnia półbłoniastego i głowę przyśrodkową brzuśca mięśnia brzuchatego łydki ( rys. 2 ). Sondę umieszcza się pod kątem około 90° tuż nad ścięgnem mięśnia półbłoniastego, aby uzyskać widok w długiej osi. Mięsień półbłoniasty jest niezawodnym punktem orientacyjnym w tej technice. Pacjent otrzymuje polecenie wykonywania skurczów izometrycznych w zgięciu kolana z pomocą asystenta. Badający mocno trzyma sondę, aby się nie przesunęła. Jeśli występuje uszkodzenie rampy, poniżej ścięgna mięśnia półbłoniastego i torebki stawowej pojawia się niska przestrzeń echa ( ryc. 3 ). Można zaobserwować łąkotkę przyśrodkową pozostawioną za skurczem mięśnia półbłoniastego. Zjawisko to nazywamy „objawem pozostawienia łąkotki” ( ryc. 3 ).
Ryc. 4 przedstawia wyniki artroskopii z widoku portalu tylno-przyśrodkowego. Można wyraźnie potwierdzić różnicę między stroną uszkodzoną a zdrową, co jest również jedną z cech charakterystycznych USG. Najważniejszą częścią tej techniki jest poinstruowanie pacjenta, aby wykonywał skurcze izometryczne w zgięciu kolana.
1. N.N. DePhillipo, G. Moatshe, J. Chahla, et al. Quantitative and qualitative assessment of the posterior medial meniscus anatomy: Defining meniscal ramp lesions. Am J Sports Med, 47 (2019), pp. 372-378.
2. B. Koo, S.H. Lee, S.J. Yun, J.G. Song. Diagnostic performance of magnetic resonance imaging for detecting meniscal ramp lesions in patients with anterior cruciate ligament tears: A systematic review and meta-analysis. Am J Sports Med, 48 (2020), pp. 2051-2059.
3. Junsuke Nakase, Kazuki Asai, Rikuto Yoshimizu, Mitsuhiro Kimura, Hiroyuki Tsuchiya. How to Detect Meniscal Ramp Lesions Using Ultrasound. Arthroscopy Techniques, Volume 10, Issue 6,2021, pp. 1539-1542.
